نیوزویک> نتايج انتخابات كنگره و تاثيرش بر روابط با اسرائيل

انتخابات ميان‌دوره‌اي در آمريكا و تسلط جمهوريخواهان بر مجلس نمايندگان نمي‌تواند جهشي بزرگ براي نتانياهو نخست‌وزير جنگ‌طلب اسرائيل و دولت وي براي پيوستن و اميد به جمهوريخواهان پيروز انتخابات باشد. 

نتانياهو اكنون در توهم تسلط بر كنگره به عنوان مكاني است كه از او در برابر فشارهاي كاخ سفيد كه خواهان پرهيز وي از بعضي از اقداماتش است حمايت كند. با آنكه بسياري از اعضاي دموكرات كنگره نيز دوست اسرائيل هستند اما به‌طور معمول حمايت فزاينده و كوركورانه از دولت ليكود در ميان جمهوريخواهان بيشتر بوده است. 

از زماني كه اوباما خود را به عنوان فردي كه به نسبت ساير روساي جمهور قبلي تمايل بيشتري به فشار بر اسرائيل نشان داده است وي به مراتب فردي ضعيف‌تر و همچنين فشار كمتري هم روي نخست‌وزير اسرائيل داشته است. اما دولت نتانياهو احتمالا مي‌تواند از نتايج انتخابات چيزي فراتر را بياموزد. تجربه نشان داده است كه راهبرد واشنگتن براي خاورميانه را ضرورتا كنگره و ماهيت عناصر آن تعيين نمي‌كند. مناسب‌ترين مثال براي آن رفتار بيل كلينتون با اسرائيل در طول دوره دوم رياست‌جمهوري‌اش است. با آنكه در آن زمان جمهوريخواهان در دو مجلس سنا و نمايندگان داراي اكثريت بودند اما كلينتون توان وادار كردن نخست‌وزير متمرد و نافرمان اسرائيل يعني بنيامين نتانياهو براي عقب‌نشيني از بخش‌هايي از كرانه باختري هرچند به صورت يك معامله صوري و زودگذر با فلسطيني‌ها را نداشت.
 
كنگره جمهوريخواهان قطعا هزينه مواجهه با اسرائيل در سياست داخلي آمريكا را بالا خواهد برد اما در روابط آمريكا و اسرائيل راه‌هاي فراواني به غير از مصوبات كنگره براي فشار بر اسرائيل وجود دارد. در واقع اكنون از بعضي جهات اين امكان وجود دارد كه اوباما تمايل بيشتري براي مواجهه با اسرائيل داشته باشد و چه بسا اكثريت جمهوريخواه پس از عدم توفيق در سياست داخلي و محدوديت‌هايي كه با آن روبه‌رو خواهد شد، خود را براي كاميابي در سياست خارجي حريص‌تر نشان دهد و چه چيزي براي آنها مهم‌تر و اساسي‌تر از پيشبرد صلح خاورميانه و پرداختن به موضوع ايران. 

احتمالا زمزمه‌هاي انتخاب گزينه نظامي در صورت عدم تاثير تحريم‌ها در ميان مردان جمهوريخواه كنگره كه مطيع اسرائيل هستند و بحث حمله به تاسيسات هسته‌اي ايران شدت بيشتري خواهد يافت. نتايج انتخابات روي رفتار تهران نيز تاثيرگذار خواهد بود و اين نكته‌اي است كه اسرائيل بايد به آن توجه داشته باشد. 

اكنون يقينا تصور اوباما به عنوان ضعيف‌ترين رئيس‌جمهور به پرزيدنت احمدي‌نژاد در تهران حس شجاعت و برتري بخشيده است اما چنين احساسي احتمالا واشنگتن را در واداشتن ايران به توقف برنامه غني‌سازي‌اش راسخ‌تر خواهد كرد. خلاصه آنكه سياست آمريكا آنطور كه اسرائيل مد نظر دارد تغيير آنچناني نخواهد كرد. شايد نتانياهو اكنون سرخوش و خوشحال از نتايج انتخابات كنگره باشد اما با فرونشستن گرد و خاك‌ها او بايد منتظر دور جديدي از فشارهاي كاخ‌سفيد براي متوقف كردن شهرك‌سازي در كرانه باختري و نشان دادن جديت بيشتر در گفت‌وگو با فلسطيني‌ها باشد.